Alice Springs - The Ultimate Red Center Dreamtime Safari (20.09 - 27.09)

Wanneer we Perth verlaten is het aan ‘t stortregenen … zo’n dikke 2 uur later staan we in het broeierige Alice Springs. De luchthaven van Alice Springs doet ons denken aan één of andere bananenrepubliek, de temperaturen trouwens ook … het is er 37°C.
Alice (zo noemen de locals hun stad) is het startpunt voor onze 4-daagse Ultimate Red Center Dreamtime Safari. We worden, dinsdagochtend om 6u, als eerste (onze groep bestaat uit 9 mensen) opgepikt door onze gids Steve.
Steve is een jonge vijftiger uit Nieuw-Zeeland maar woont al zo’n 30 jaar in Alice. Hij heeft lange tijd in een Aboriginal-gemeenschap gewerkt en weet zowat alles over de cultuur, de fauna en flora, de sterrenhemel, … hij is dé ideale gids en we zullen de komende 4 dagen aan z’n lippen hangen.
Onze groep bestaat verder ook nog uit : Ittie en Catharinus, een supertof stel uit Leeuwarden, Jochen en Ruben vinden vooral Ittie dé max … wij ook trouwens.
Katharina en Anni-Sofia, zussen uit Denemarken en tenslotte Calinda ook uit Nederland.
Op weg naar Ulura stoppen we aan een Camel Farm en een roadhouse, maar we willen allemaal zo snel mogelijk naar ‘’the Rock’.
We krijgen de nodige achtergrondinformatie en doen we de wandeling rond Uluru. We respecteren allemaal het geloof van de Aboriginals en we beklimmen de rots niet. Blijkbaar zijn het hoofdzakelijk de (racistische) Australiërs die de rots beklimmen, Europeanen hebben doorgans begrip voor het geloof van de locals.
Zonsondergang bij Uluru is een ware belevenis, zeker met de voorziene champagne en hapjes. We overnachten in een permanent tentenkamp in Yulura, genieten van een heerlijke maaltijd rond een gezellig kampvuur onder een schitterende sterrenhemel.


Woensdagochtend moeten we om 5 uur opstaan (ooh, dat is zwaar) maar als we van de zonsopgang bij de Kata-Tjuta (de Olga’s) genieten is alle leed al vergeten. In dit nationaal park doen we de wandeling door The Valley of the Winds, een adembenemende wandeling met heel veel klim- en daalwerk. Jochen en Ruben zijn eerste klas berggeitjes en lopen helemaal vooraan met Steve mee.
Woensdagmiddag rijden we door een prachtige woestijnvlakte, we stoppen aan een zandduin, zien een zoutmeer, passeren Mount Conner, stoppen in de bush om hout te sprokkelen voor het kampvuur … We overnachten in Kings Creek Permanent Campsite en Steve bereidt een traditionele maaltijd, een kippenstoofschotel die gaart op de hete as van het kampvuur met versgebakken ‘damper’ (= bushbrood).
De sterrenhemel is zo mooi deze avond dat we initiatie krijgen in sterrenkunde … we leren ‘the Southern cross’ te onderscheiden tussen de honderden andere sterren, leren dat de Poolster hier niet te zien valt, zien Jupiter, het sterrenbeeld schorpioen …


Dag 3 rollen we tegen 5u30 uit onze tenten … ontbijten, inpakken en wegwezen. Vandaag staat een zware wandeling in Kings Canyon op het programma … we willen voor de grootste hitte het zwaarste werk gedaan hebben.
Steve loodst ons door een bergpassage die vroeger door de Aboriginals gebruikt werd … het is nu eigenlijk verboden maar als een volleerd commandoteam klaren we de klus … en verboden vruchten smaken altijd beter !!! We zien prachtige landschappen en genieten van The Lost City en The Garden of Eden. Na de wandeling gaan we de Mereenie Loop Road op, dit is een niet geasfalteerde weg door de woestijn én tevens ook Aboriginalgebied. We zien wilde paarden, dromedarissen, ezels en een enkele dingo. We maken een korte stop bij Gosse Bluff, een mega-meteorietenkrater die pas bij de eerste lancering naar de maan ontdekt werd.
We bezoeken ook nog Hermannsburg, een Duitse missionarispost waar we genieten van authentieke appfelstrüdel met ijs bij het bekijken van een video over het werk van Albert Namatjra (een bekende Aboriginal kunstenaar die waterverfschilderijen maakte). Bij het wegrijden uit dit pioniersdorp gaan we nog even de high-tech zonne-energiepanelen bekijken.
Onze laatste nacht brengen we door in de Wallace Rockhole Aboriginal Community. Dit kamp is echt heel basic maar daarom genieten we er niet minder van.
De laatste dag mogen we uitslapen … pas tegen 7 uur worden we aan het ontbijt verwacht.
De wilde ezels in de buurt lopen een bronstig bij en hebben gans de nacht voor een hels kabaal gezorgd … niemand van onze groep ziet er bijgevolg erg fris en uitgerust uit, al zal het zware programma er ook voor iets tussenzitten.
Deze laatste dag krijgen we een rondleiding in de bush. Onze gids is Nigel, een 29-jarige Aboriginal die alles van z’n voorouders geleerd heeft en z’n hond … Fifi … een bushversie van een Yorkshire. Fifi heeft wel ballen aan z’n lijf want hij loopt voorop en verwittigt ons als er slangen op het parcours verschuild liggen …
Van Nigel leren we alles over het voedsel die te vinden is in de bush (een hele hoop, je moet gewoon weten waar te zoeken).
Terug in het basiskamp wacht ons een verrassing … we krijgen een Aboriginal delicatesse voorgeschoteld : kangoeroestaart. De staarten worden onthaard, ontveld, omwikkeld in alu-folie en dan in het vuur gegooid. Terwijl de staarten liggen te garen krijgen we een rondleiding in het art-center en mogen we een uurtje dotpainten. Het is echt feest als Nigel met de lekkernij binnenkomt maar Pascale, Jochen en Ruben zijn niet zo meteen fan van kangoeroestaart … we peuzelen een stukje en laten de rest aan de liefhebbers. (kangoeroestaart is qua structuur te vergelijken met draadjesvlees maar met veel vet tussen, een plakkerige bedoening)
Kort na de middag vertrekken we richting Standley Chasm (een kloof in een zandstenen rotsformatie) en bezoeken we ook nog Simpsons Gap.
Dan is deze onvergetelijke safari onherroepelijk gedaan … we worden afgezet aan ons hotel in Alice, nemen uitgebreid afscheid van iedereen en ploffen voldaan op ons bed … dit is een superbelevenis geweest … om nooit meer te vergeten !!!!