Cairns (28.09 - 30.09)

Nu we het rode landschap ingeruild hebben voor de tropische regenwouden, worden we voor het eerst geconfronteerd met de zandstorm die Australië in z’n greep houdt !!!
Het stelt op zich niet zoveel meer voor, maar boven Cairns zie je echt wel de stoffige wolken hangen en de beboste bergen hangen constant in een mist.
We gaan onze wagen oppikken, een nieuwe Toyota Camry (we zoeken nog een naam, dus suggesties zijn welkom).
Cairns is een drukke stad maar het is er leuk vertoeven. We gaan zwemmen en zonnen in The Lagoon, dit is een gratis openluchtzwembad op zeeniveau en is omringd door palmbomen … een soort tropische versie van de Gentse Blaarmeersen.

We genieten van de Kuranda Scenic Train and Skyrail. De trein gaat heel traag de heuvels op … we genieten van het regenwoud, de mangobomen, de Stoney Creek Falls, de Barron Falls, de vele bruggetjes en tunnels …. maar we zijn heel blij als de trein eindelijk in Kuranda arriveert. Kuranda zelf vinden we maar niets … een hippiestadje waar ze overal centen proberen uit te slaan. We lopen wat rond tussen de vele kraampjes in de overdekte markten en genieten bij Kuranda Candy van een demonstratie snoepdraaien …. we mogen zelfs van de versgedraaide watermeloensnoepjes proeven ……… mmmmmmmmmmm

We keren terug naar Cairns met de kabelbaan (skyrail) … dit is een parcours van 7,5 km boven het bladerdak van het Barron Gorge National Park.
We genieten met volle teugen van het regenwoud, de vele vlinders, de geuren, het gesjirp van de cicades ….

Alice Springs

Na de safari zijn we werkelijk uitgeteld en doen we het wat rustiger aan. In Alice bezoeken we het Reptile Centre. In verschillende terraria zitten slangen, gekko’s, zandduivels …
Het wordt leuk als we na een korte voorstelling de dieren mogen aanraken. We genieten van Horatio een bearded dragon, Tom de python ….

We kunnen Alice niet verlaten zonder het Desert Park te bezoeken. Voor ons eigenlijk een beetje een tegenvaller … het park is heel mooi aangelegd maar wij zijn ontzettend verwend omdat we alles in de vrije natuur hebben gezien …. en daar kan nu eenmaal niets tegenop !! Het mooi ingerichte Nocturnal House maakt wel wat goed .maar we houden het hier toch snel voor bekeken.


Met pijn in het hart nemen we nu definitief afscheid van de outback … dit is echt wel ons ding geweest.
We vertrekken morgen richting Queensland …. regenwouden, de Stille Oceaan, de Great Barrier Reef, koala’s, walvissen, dofijnen, mooie stranden, mmmmmmm zo slecht klinkt dit nu ook weer niet !!!

Alice Springs - The Ultimate Red Center Dreamtime Safari (20.09 - 27.09)

Wanneer we Perth verlaten is het aan ‘t stortregenen … zo’n dikke 2 uur later staan we in het broeierige Alice Springs. De luchthaven van Alice Springs doet ons denken aan één of andere bananenrepubliek, de temperaturen trouwens ook … het is er 37°C.
Alice (zo noemen de locals hun stad) is het startpunt voor onze 4-daagse Ultimate Red Center Dreamtime Safari. We worden, dinsdagochtend om 6u, als eerste (onze groep bestaat uit 9 mensen) opgepikt door onze gids Steve.
Steve is een jonge vijftiger uit Nieuw-Zeeland maar woont al zo’n 30 jaar in Alice. Hij heeft lange tijd in een Aboriginal-gemeenschap gewerkt en weet zowat alles over de cultuur, de fauna en flora, de sterrenhemel, … hij is dé ideale gids en we zullen de komende 4 dagen aan z’n lippen hangen.
Onze groep bestaat verder ook nog uit : Ittie en Catharinus, een supertof stel uit Leeuwarden, Jochen en Ruben vinden vooral Ittie dé max … wij ook trouwens.
Katharina en Anni-Sofia, zussen uit Denemarken en tenslotte Calinda ook uit Nederland.
Op weg naar Ulura stoppen we aan een Camel Farm en een roadhouse, maar we willen allemaal zo snel mogelijk naar ‘’the Rock’.
We krijgen de nodige achtergrondinformatie en doen we de wandeling rond Uluru. We respecteren allemaal het geloof van de Aboriginals en we beklimmen de rots niet. Blijkbaar zijn het hoofdzakelijk de (racistische) Australiërs die de rots beklimmen, Europeanen hebben doorgans begrip voor het geloof van de locals.
Zonsondergang bij Uluru is een ware belevenis, zeker met de voorziene champagne en hapjes. We overnachten in een permanent tentenkamp in Yulura, genieten van een heerlijke maaltijd rond een gezellig kampvuur onder een schitterende sterrenhemel.


Woensdagochtend moeten we om 5 uur opstaan (ooh, dat is zwaar) maar als we van de zonsopgang bij de Kata-Tjuta (de Olga’s) genieten is alle leed al vergeten. In dit nationaal park doen we de wandeling door The Valley of the Winds, een adembenemende wandeling met heel veel klim- en daalwerk. Jochen en Ruben zijn eerste klas berggeitjes en lopen helemaal vooraan met Steve mee.
Woensdagmiddag rijden we door een prachtige woestijnvlakte, we stoppen aan een zandduin, zien een zoutmeer, passeren Mount Conner, stoppen in de bush om hout te sprokkelen voor het kampvuur … We overnachten in Kings Creek Permanent Campsite en Steve bereidt een traditionele maaltijd, een kippenstoofschotel die gaart op de hete as van het kampvuur met versgebakken ‘damper’ (= bushbrood).
De sterrenhemel is zo mooi deze avond dat we initiatie krijgen in sterrenkunde … we leren ‘the Southern cross’ te onderscheiden tussen de honderden andere sterren, leren dat de Poolster hier niet te zien valt, zien Jupiter, het sterrenbeeld schorpioen …


Dag 3 rollen we tegen 5u30 uit onze tenten … ontbijten, inpakken en wegwezen. Vandaag staat een zware wandeling in Kings Canyon op het programma … we willen voor de grootste hitte het zwaarste werk gedaan hebben.
Steve loodst ons door een bergpassage die vroeger door de Aboriginals gebruikt werd … het is nu eigenlijk verboden maar als een volleerd commandoteam klaren we de klus … en verboden vruchten smaken altijd beter !!! We zien prachtige landschappen en genieten van The Lost City en The Garden of Eden. Na de wandeling gaan we de Mereenie Loop Road op, dit is een niet geasfalteerde weg door de woestijn én tevens ook Aboriginalgebied. We zien wilde paarden, dromedarissen, ezels en een enkele dingo. We maken een korte stop bij Gosse Bluff, een mega-meteorietenkrater die pas bij de eerste lancering naar de maan ontdekt werd.
We bezoeken ook nog Hermannsburg, een Duitse missionarispost waar we genieten van authentieke appfelstrüdel met ijs bij het bekijken van een video over het werk van Albert Namatjra (een bekende Aboriginal kunstenaar die waterverfschilderijen maakte). Bij het wegrijden uit dit pioniersdorp gaan we nog even de high-tech zonne-energiepanelen bekijken.
Onze laatste nacht brengen we door in de Wallace Rockhole Aboriginal Community. Dit kamp is echt heel basic maar daarom genieten we er niet minder van.
De laatste dag mogen we uitslapen … pas tegen 7 uur worden we aan het ontbijt verwacht.
De wilde ezels in de buurt lopen een bronstig bij en hebben gans de nacht voor een hels kabaal gezorgd … niemand van onze groep ziet er bijgevolg erg fris en uitgerust uit, al zal het zware programma er ook voor iets tussenzitten.
Deze laatste dag krijgen we een rondleiding in de bush. Onze gids is Nigel, een 29-jarige Aboriginal die alles van z’n voorouders geleerd heeft en z’n hond … Fifi … een bushversie van een Yorkshire. Fifi heeft wel ballen aan z’n lijf want hij loopt voorop en verwittigt ons als er slangen op het parcours verschuild liggen …
Van Nigel leren we alles over het voedsel die te vinden is in de bush (een hele hoop, je moet gewoon weten waar te zoeken).
Terug in het basiskamp wacht ons een verrassing … we krijgen een Aboriginal delicatesse voorgeschoteld : kangoeroestaart. De staarten worden onthaard, ontveld, omwikkeld in alu-folie en dan in het vuur gegooid. Terwijl de staarten liggen te garen krijgen we een rondleiding in het art-center en mogen we een uurtje dotpainten. Het is echt feest als Nigel met de lekkernij binnenkomt maar Pascale, Jochen en Ruben zijn niet zo meteen fan van kangoeroestaart … we peuzelen een stukje en laten de rest aan de liefhebbers. (kangoeroestaart is qua structuur te vergelijken met draadjesvlees maar met veel vet tussen, een plakkerige bedoening)
Kort na de middag vertrekken we richting Standley Chasm (een kloof in een zandstenen rotsformatie) en bezoeken we ook nog Simpsons Gap.
Dan is deze onvergetelijke safari onherroepelijk gedaan … we worden afgezet aan ons hotel in Alice, nemen uitgebreid afscheid van iedereen en ploffen voldaan op ons bed … dit is een superbelevenis geweest … om nooit meer te vergeten !!!!

Perth (17.09 - 20.09)

De Droomgans staat terug in zijn stal, met extra 8.104 km op zijn teller. Van Kea krijgen we, ter compensatie van onze autopech, enkele dagen huur terug - altijd leuk meegenomen.
Dan naar ons hotel : Sullivans. Zeer goed gelegen, betaalbaar én gratis internet.
Perth is onze eerste miljoenenstad, pfff veel mensen, verkeerslichten en auto’s. Het is weer wennen voor ons “outbackers”.
Namiddag gaan we naar het museum van WA, gratis en met heel wat info over de Aboriginals en hoe slecht ze behandeld werden door de blanke veroveraars. Even piepen aan de Bell Tower en het reuzenrad. Geen camper meer en dus ook niet meer koken, uit eten doen we bij een Japanner. Lekker én goedkoper dan thuis.
Vrijdag is shopping- en slenterdag.We verbazen ons over het grote aanbod kerstdecoratie …hallo…het is nog maar september.
Na het shoppen gaat Dirk nog wat fietsen langs de Swan River, op zoek naar zwarte zwanen (typisch Perth en The Triffids).
Zaterdag bezoeken we het grote en mooie Kings Park (en gelegen naast ons hotel). September is de maand dat al de wilde bloemen in bloei staan, het weer is wat wisselvallig…dus maar terug naar het hotel waar we de rugzakken terug inpakken. Morgen is onze vlucht naar Alice Springs: terug naar Northern Territory, het hete, ruwe, rode landschap waar we zo zijn van gaan houden.
PS. : Gratis internet wil zeggen dat alle foto’s en films nu online staan (klik maar op de links aan de linkerkant).

 
 
 

Rubens verslag over het westelijk deel van onze reis

Het is tof dat Jochen en ik 5 maanden niet naar school moeten.
De vakantie is heel leuk en we hebben al veel mooie dieren gezien!
We kijken soms naar The Simpsons in de camper.
Ook hebben we al 2 walvistochten gedaan.
In de bioscoop keken we naar Aliens in the Attic en de zoute popcorn maakte het extra cool.
De papegaaien waren top zeker toen we ze eten mochten geven !
We zijn naar pinguïneiland geweest en daar gezien hoe de pinguïns eten krijgen. Er waren ook andere dieren op dat eiland te zien : hagedissen, meeuwen die aan het broeden waren en pelikanen, dat was fun!!
We amuseren ons hier te pletter.

Ruben

Penguin Island (16.09)

Door het slechte weer moesten we ons bezoek aan Penguin Island meermaals uitstellen.
We verzachten de pijn met een bezoekje aan AQWA (the Aquarium of Western Australia), het is allemaal wel mooi om zien maar we zijn ondertussen wel verwend … we hebben alles hier al in de vrije natuur gezien en dat is zoveel imposanter.
En dan zit het weer eindelijk mee, we kunnen Penguin Island bezoeken. We zijn één van de weinige bezoekers (het eiland is pas sinds 2 dagen weer toegankelijk voor het publiek na een winterpauze). We varen eerst naar het nabijgelegen Seal Island waar de zeeleeuwen lui liggen te genieten van het eerste lentezonnetje. We mogen het eiland niet op (beschermd natuurgebied) maar de schipper brengt ons zo dicht mogelijk bij de zeeleeuwen.

Op Penguin Island is het een drukte van jewelste … niet van mensen maar honderden meeuwen en pelikanen zijn hier aan het broeden (’t is hier lente). Zolang je op de aangelegde paden mag je hier vrij rondwandelen. De meeuwen en pelikanen krijsen de longen uit hun lijf als je hun nest nadert … we moeten zelfs wegspringen als wat stoutmoedige meeuwen met een duikvlucht ons proberen weg te jagen … we wanen ons eventjes in Alfred Hitchcock’s ‘The Birds‘.
We zien de 10 kleine pinguïns die hier in gevangenschap leven … de rest van de kolonie is nu aan het jagen in zee en komt pas tegen zonsondergang het eiland opgewaggeld. We worden vertederd door deze kleine opdonders en genieten dan ook van hun stuntelig gedrag.
En dan is het tijd voor de grote lenteschoonmaak van onze Droomgans. Morgen scheiden onze wegen … de Droomgans gaat terug naar z’n stal en wij maken een citytrip naar Perth.
Bedankt Droomgans … we zullen je missen.

Via de South-West naar Perth (03.09 - 15.09)

Tijdens onze doorsteek naar Albany stoppen we eventjes in het Yanchep National Park, dit is geen nationaal park zoals we tot nu gehad hebben maar is eigenlijk een groot uitgevallen stadspark. Hier zien we onze eerste koala’s, al leven ze wel in een afgebakend gebied (dus in gevangenschap).
Vanaf hier is het ook gedaan met het mooie weer … koud (16°), wind, regen … het doet ons een beetje aan thuis denken en dat willen we niet !!!
In Albany bezoeken we Whale World, tot 1978 werden hier de afgeslachte walvissen volledig verwerkt. We krijgen gruwelijke beelden te zien maar dit is al bij al een leerrijke en leuke uitstap. De blowholes zijn minder spectaculair dan die in Quabba maar de Natural Bridge en The Gap zijn best wel indrukwekkend.
In Walpole bezoeken we het Nornalup National Park waar we vooral genieten van The Valley of the Giants … dit zijn 60-meter hoge tingle-bomen die zo’n 400 jaar oud kunnen worden. Onze hoogtevrees overwinnen we tijdens de Tree Top Walk : een 600 meter lange hangbrug die zich op 40 meter hoogte door de kruinen van deze gigantische bomen slingert.

Augusta ligt beschut achter Kaap Leeuwin, het meest zuidelijke punt van Australië. We bezoeken de kaap op het punt waar de Zuidelijke en de Indische Oceaan samenkomen. De golven beuken genadeloos op het vasteland in en we onderscheiden de 2 verschillende oceanen aan het kleur van het water, dit is heel bizar om zien.
Op onze koers richting Perth is onze volgende stop Margaret River. Hier bezoeken we de Lake Cave, een grot waar nog water doorsijpelt. De grot is mooi verlicht en het natuurlijke meer zorgt voor feeërieke beelden.
In Margaret River gaan we ook nog Willie Wonka achterna … we bezoeken hier The Margaret River Chocolate Company. Het gaat er hier wel wat minder kleurrijk aan toe en ook de umpa-lumpa’s ontbreken maar we kunnen gratis van de chocolade proeven en dat maakt veel goed.

De South West wordt geteisterd door noodweer … rukwinden tot 100 km/uur, regen- en hagelbuien … er is sinds 1912 niet zoveel neerslag gevallen als nu … moest dat echt nu gebeuren ??
Door dit noodweer worden wij enorm gekortwiekt in onze activiteiten … de ferries naar Pinguin en Rottnest Island varen niet uit, strandwandelingen zijn gevaarlijk door de ‘killer waves, in bossen wandelen wordt gevaarlijk en het is koud.
Onze buren op de campsite hebben dan weer de vakantie van hun leven. Ze zijn afkomstig uit het warme en droge noorden en hebben nu al 10 dagen regen gehad … ze hadden geen leukere vakantie kunnen wensen … we hebben ze aangeraden om naar België te verhuizen. Bunburry, Rockingham, Preston Beach … leuke stadjes maar met uitzondering van een avondje naar de bioscoop of een zwempartij (in overdekt zwembad) zien we er niet veel van.
In Fremantle gekomen hebben we wat meer geluk … de wind is gaan liggen en het stopt soms met regenen..
Tijdens onze verkenning van het stadje ontdekken we het standbeeld van Bon Scott, de oorspronkelijk zanger van AC/DC, we bezoeken Freemantle Prison, lopen rond in de gezellige overdekte Fremantle markets en krijgen we onze eerst les ‘didgeridoën’ … Jochen blijkt een natuurtalent te zijn. Hier kopen we dan ook onze didgeridoo beschilderd door Bill Harney, een aboriginal kunstenaar.
Het weer wordt gelukkig beter maar dan wordt Dirk geveld door een midden-oorontsteking, even langs bij de dokter (dokters zijn hier blijkbaar meestal van Chinese afkomst) en na een morfinespuit is Dirk een dag of 2 K.O.

Nambung National Park (02.09 - 03.09)

Via Port Gregory rijden we richting Cervantes, onze uitvalsbasis om het Nambung National Park te bezoeken.
In Port Gregory maken we een korte stop, daar is namelijk het roze meer. Door een bacterie zitten de zoutkorrels vol beta-caroteen waardoor het meer roze kleurt. Het creëert sprookjesachtige beelden : het felblauwe van de oceaan, het witte van de duinen, het groene van de planten en dan het roze van het meer. Het is supermooi om te zien maar we kunnen het moeilijk op foto vastleggen.
Aangekomen in Cervantes gaan we op aanraden van de eigenares van onze kampeerplaats na 17u het Nambung National Park binnen en dat geeft zo z’n voordelen … we doen de ‘scenic drive’ met onze camper (wat anders niet mag van de rangers) en we hebben het park zowat voor ons alleen.
Het landschap is heel futuristisch … de Pinnacles zijn grillige kalkstenen rotsformaties die door het goudgele zand priemen, op de achtergrond het witte zand van de duinen en dit alles bij een mooie zonsondergang … far out man !!!

onze films op You Tube

Klik hier en je kan al enkele van onze Australian Homemade Movies zien ... er volgen er later nog (zie link in linkerkolom (links))

Kalbarri National Park (31.08 - 01.09)

De weg van Shark Bay naar Kalbarri is heel mooi, de lente is in het land en overal langs de weg staan de bloemen in de beginfase van hun bloei.
De broeierige hitte laten we achter ons, af en toe valt er wat regen en we moeten onze ‘fleecekes’ van onder het stof halen.
In Kalbarri bezoeken we eerst de Rainbow Jungle, een enorme papegaaienopvangcentrum waar veel beschermde en bedreigde soorten in een schitterend nagemaakte leefwereld rondfladderen. Jochen en Ruben beleven weer de tijd van hun leven als ze van de eigenares amandelnoten krijgen en de papegaaien mogen voederen. Als je ooit in de buurt bent is dit zeker een aanrader !!!
Vermits het Kalbarri National Park enkel via niet geasfalteerde weg te bereiken is, huren we een auto voor een dag en het is meer dan de moeite waard. Nature’s Window en de Z-Bend zouden een ideaal decor vormen voor een cowboy- en indianenfilm. Hier zien we ook onze eerste slang … een klein ongevaarlijk reptiel ;-) Ook de kustlijn is heel mooi … beukende golven tegen de kalkstenen rotsen hebben gezorgd voor indrukwekkende kliffen … Natural Bridge, Castle Cove, Island Rock, Red Bluff.
We brengen ook een bezoek aan het Seahorse Sanctuary. In deze boerderij worden zeepaardjes gekweekt die uitgevoerd worden over heel de wereld. Wij hadden een mooie inkleding verwacht maar het is gewoon een ruimte met wat aquaria gevuld met zeepaardjes. Tja, niet alles kan wow zijn natuurlijk.

De foto's van Kalbarri staan al op de Picassa link (zie linkerzijde deze blog)

Shark Bay (28.O8 - 3O.08)

Via de Costal Highway zetten we koers richting Shark Bay. Op weg naar deze bestemming rijden we over de Steenbokskeerkring en maken we een stop in Quobba om de Blowholes te bewonderen. Dit zijn een soort geisers van zeewater, heel krachtig katapulteren ze het water zo’n 20 meter lucht in.
We overnachten in Carnarvon, onze eerste grote stad (zo’n 9.000 inwoners) sinds een tijdje en maken er gebruik van om allerhande eetwaren aan te kopen!!! In de buurt zijn heel veel fruit- en groenteplantages en we slaan dus ook een voorraad verse groenten en fruit in. Hier moeten we ook voor de eerste maal ‘s avonds een trui dragen, we krijgen zachtere temperaturen.
In Shark Bay nemen we Denham als uitvalsbasis want in dit natuurreservaat valt heel wat te zien. We gaan naar Hamelin Pool waar we de stromatolieten kunnen zien. Dit zijn de langstlevende levende organismen op deze wereldbol, produceren zuurstof en daardoor (volgens wetenschappers) verantwoordelijk voor het leven op aarde. Niet slecht voor dingen die eruit zien als stukken asfalt !!
Op Eagle Bluff heb je een spectaculair uitzicht op de lagunes met zeegrasvelden. In deze natuurlijke biotoop leeft 20 % van de wereldpopulatie van de dugons (zeekoeien) … we hebben er geen enkele gezien.

Monkey Mia staat bekend om z’n dolfijnen … elke ochtend komen een tiental dolfijnen de baai binnen om gevoederd te worden … een echte toeristische attractie maar wel leuk voor groot en klein.
Shell Beach is een wit schelpenstrand … geen zand maar een dikke laag (zo’n 1O meter) kleine witte schelpjes vormen hier de ondergrond.
Ook de moeite waard was het bezoek aan het kleine Ocean Park, een opvangcentrum voor zieke en zwakke dieren uit de oceaan. Je ziet er allerhande vissen, zeeslangen, zeeschildpadden en ook verschillende haaien. Het is heel klein (volgens onze normen) maar de mensen die er werken zijn heel gedreven en gepassioneerd door hun job en geven je maar al te graag alle nodige uitleg.